เมื่อไม่ได้ตัวเธอไว้ ขอให้เหลือรอยหวั่นไหวทดแทนบ้าง ไหนไหนก็ถึงสุดปลายของเส้นทาง อย่าเหลือแต่ลมอ้างๆจนเกินไป ถือว่าช่วยคนกำลังอ่อนแอ คนที่รู้สึกพ่ายแพ้ยังรับไม่ไหว ถ้าปล่อยให้ร้าวอย่างไม่เหลือใคร น่ากลัวเศษหัวใจคงแตกราน ทั้งรอยยิ้มไว้อ่อนอ่อน ไม่ว่าจะด้วยอาทรหรือสงสาร เพียงเท่านี้ บางจิตใจที่ซมซาน อาจยินดีกลับมาร้าวรานด้วยตัวเอง
574
0
0
หน้าส่วนตัว
