จิตรำพัน
ไม่ตั้งใจจะหวนคิดวันเก่า
ที่เคยเศร้าร้าวในใจหม่นหมอง
เพียงกรายใกล้หางห่างตาพลันนอง
หวลคืนครองขมขื่นเมื่อวันวาน
หลายปีแล้วผันผ่านที่เจ็บปวด
ครั้งร้าวรวดเนื่องทุกข์สุขผสาน
สามปีคบจบสิ้นผ่านตามกาล
นึกว่านานลืมได้ที่เจ็บตรม
เมื่อแรกรักแสนดีไม่มีเปรียบ
เกินใครเทียบน้ำใจรักสุขสม
ใน ที่รัก น้ำจิตน่านิยม
หน้าที่ชมไม่พร่องไม่ขาดเกิน
กาลผันผ่านไม่นานในความรัก
แจ้งประจักษ์ตัวเธอที่ขาดเขิน
ร้ายรุนแรงอารมณ์ที่ต้องเมิน
แต่ต้องเดินต่อไปจังหวะตน
เนื่องเพราะกลัวอารมณ์จึงวุ่นจิต
หากสักนิดรับฟังด้วยเหตุผล
บอกกล่าวได้ไม่โกรธลืมตัวจน
ผวาลนช้ำล้นทั้งกายใจ
รู้บ้างไหมผู้หญิงเอ่ยค
767
30
0
หน้าส่วนตัว
