คืนน้ำค้างพร่างพรมลมโชยฉิว ยอดสนปลิวเริงรำระบำฟ้อน แสนสบายกายใจได้พักผ่อน ลืมความร้อนลืมโลกลืมโศกตรม หยิบดวงดาวดวงเดือนที่เกลื่อนฟ้า ใส่อุราตราไว้ให้สุขสม เก็บเอาไว้เผื่อรันทดหมดภิรมย์ คงได้บ่มเพาะหวังกำลังใจ ซุกกายนอนในกระโจมกันลมหนาว ฟ้าสกาวห่มนอนก่อนหลับไหล มิตรภาพตราบตรึงซึ้งดวงใจ คงพอให้ความอบอุ่นแนบหนุนนอน ปาดน้ำค้างยอดหญ้าเวลาเช้า ใส่ขวดเปล่าเผื่อเราเหงาเศร้าสะท้อน พอชะโลมเป็นหยาดหยดรดร้าวรอน เมื่อยามร้อนจิตกายพอได้เย็น
1208
13
0
หน้าส่วนตัว
