เธอเห็นฉันเป็นแค่คนแก้เหงา ในวันเศร้าเท่านั้นจึงมาหา พอฉันปลอบเธอหายคลายอุรา ก็หายหน้าเลือนรางเหมือนอย่างเคย กี่ครั้งแล้วหัวใจไม่อยากคิด ที่ถูกพิษความเจ็บเหน็บใจเอ๋ย เฝ้ารอแล้วรอเก้อเธอละเลย จนใจเฉยด้านชาในอารมณ์ แล้วหยดน้ำใสใสอาบใบหน้า บ่งบอกว่าเกินจะเก็บสะสม กับทุกข์ที่คิดมากจากอกตรม ร้องระงมอนาถแทบขาดใจ จึงฝากถ้อยอีกครั้งยังที่รัก และเธอจักเปิดสาส์นอ่านหรือไม่ ซึ่งย้ำบอกที่รักจ๋ามาเร็วไว ก่อนฉันได้ละโศกทิ้งโลกนี้! ..หนึ่งฤทัย..
864
1
0
หน้าส่วนตัว
