หน้าส่วนตัว
๏ ฉันเตือนเธอเสมอว่า.."อย่าเผลอใจ"
แต่คราวเธอชิดใกล้กลับไหวหวั่น
เรื่องจิ๋วจิ๋วผิวเผินเนิ่นนานวัน
กลายเป็นรักเกินกลั้นอกฉันตรม
โทษมหันต์ฉันเองไม่เกรงผิด
ดันแอบคิดรักเธอเผลอเหมาะสม
ไม่เจียมตัวเจียมใจใคร่ชื่นชม
หลงกอดลมคว้าเงาเศร้าเดียวดาย
ฉันยอมรับสับสน.."คนพิเศษ"
ด้วยสาเหตุประเมินค่ากว่าสหาย
ปราศสำนึกตรึกตรองคำน้องชาย
นับวันยิ่งคลับคล้ายทำร้ายตน
อยากสมมาตรปรารถนาขอสารภาพ
แม้นเธอทราบความนัยในเหตุผล
อย่าให้ช้ำคำตอบ.."ฉันชอ
3031
7
0
