กระต่ายใต้เงาจันทร์
อยากอยู่ในอ้อมกอดของท้องฟ้า
พริ้มหลับตาอยู่บนเมฆสีขาว
ลมช่วยพัดน้ำตาที่ร่วงพราว
วอนดวงดาวเป็นเพื่อนเตือนปลอบใจ
ขอดวงจันทร์ส่องใจให้สร่างเศร้า
ลบเลือนเงาของคนทำหวั่นไหว
ปลิดปวดร้าวทิ้งลงทะเลไป
เพราะเยื่อใยสูญสลายร้าวระทม
วอนแมกไม้บรรเลงเป็นเพลงรัก
คอยฟูมฟักพักใจให้หายขม
เป็นเสียงเพลงบรรเลงโลกใบกลม
ความช้ำตรมเลือนลางลงสักวัน
ด้วยหัวใจเขาคลาดแอบวาดหวัง
วลีถ้อยดั่งว่ากลับมารับขวัญ
คำสัญญาที่ให้ไยลืมกัน
ทิ้งความฝันสัญญาว่าให้คอย
รักที่ว่าแน่นหนักดั่งภูผา
ทิ้งร้างลาห่างลับฉันเหงาหงอย
ล่วงวันเคลื่อนเดือนปีน้ำตาปรอย
ฝันเลื่อนลอยความหวังแทบพังภินท์
หยดน้ำตาแต่ล
1577
24
0
หน้าส่วนตัว
