ลมแปรแขมร์เลอ
ช้อนกลีบสวยที่รวยรินกลิ่นเกษร
ด้วยสองกรบรรจงชมภิรมย์เสมือน-
หนึ่งภูมรินทร์บินร่อนเทียวเปลี่ยวแรมเดือน
เกือบคลาดเคลื่อนได้กำซาบ...กุหลาบไพร
เพียงสีสันพลันนิมิตสถิตซ้อน
ประสงค์ซ่อนซึ่งมนตราพาหลงไหล
ละอองว่อนกร่อนเนื้อเจือมนต์ใด
ประหลาดใจในรูปรอยน้อยภูมรินทร์
จะขืนขัดยิ่งเร่งรัดในรูปสวาท
ราวทวยทาสต้องถูกหน่วงถ่วงกระแสสินธุ์
สูญสดับสิ้นแดแลพังพิน
เพียงยลยินเสน่ห์ลอยสร้อยมาลี
โอ้ว่าเอ๋ยกุหลาบงามทรามสงวน
ช่างเชื้อชวนให้หลงลมถมทาสี
เจ้าสะคราญผ่องสกาวน้าวมนตรี
ผาดผ่านฤดีก็หลงเพลิน...เกินห้ามจินต์
...แบบว่า..ชอบดอกไม้อะครับ
1943
3
0
หน้าส่วนตัว
