อันมนุษย์ทั้งหลายอยู่ใต้กฎ ตัวกำหนดจองจำทั้งชีวิต สังคมครอบหลอนหลอกในดวงจิต ชี้ถูกผิดผูกมัดน่ารำคาญ สำคัญว่าตนนั้นเจริญแล้ว ผ่องเพริศแพร้วศิวิไลเลิศไพศาล สร้างกำหนดกฎกรอบทรมาน ผลาญวิญญาณแห่งเสรีที่ควรเป็น ดูดั่งเช่นฝูงวิหกและนกกา โผผินบินไปมาไม่ทุกข์เข็ญ อิสระรายรอบร่ายบรรเลง มีบทเพลงของชีวิตไร้จองจำ มนุษย์นั้นผูกพันตนเองไว้ ภาระใหญ่แบกไปทำไมนั่น เรื่องกามเรื่องกินเรื่องเกียรตินั้น กดดันผลาญสุขทุกข์ในใจ
621
10
0
หน้าส่วนตัว
