..๏ ร้อยคืนวารผันผ่านบนลานหล้า พันทิวาตื่น-หลับ-เลือนลับหาย หมื่นสายลมพรมผ่านระรานกาย แสนฉ่ำสายน้ำฝนเป็นชลธาร ล้านใบไม้ร่วงหล่นบนผืนโลก หลากเรื่องโศก-สุข-เศร้าเข้าประสาน หลากรอยเท้าก้าวย่างสร้างตำนาน ท่ามสายกาลหมุนวัฎฎฺ์ระบัดไกว มีเพียงหนึ่งสิ่งนั้นมิผันเปลี่ยน ยังเสถียรสถิตย์มั่นมิสั่นไหว คือ"รัก"แท้จากห้วงของดวงใจ ที่มอบไว้ยังคงอยู่คู่ฟ้าดิน เพราะเป็น"รัก"จากใจใช่เสแสร้ง "รัก"ที่แกร่งเกินกว่าเทียบผาหิน "รัก"ที่มั่นคง"รัก"ประจักษ์จินต์ มิเคยสิ้น"รักเธอ"นั้นนิรันดร๚ะ๛
1274
8
0
หน้าส่วนตัว
