ละไมฝน
ดอกไม้บนถนนราชดำเนินเคยพิสุทธิ์
เปรียบประดุจจิตวิญญาณเบ่งบานล้ำ
ชูดอกกล้าท้าอำนาจอันมืดดำ
ถูกเหยียบย่ำบนลานโศกให้โลกลือ
มวลดอกไม้พลีดอกลับลงกับดิน
หากมิสิ้นอุดมการณ์อันสัตย์ซื่อ
ต้านอำนาจอำมะหิตเพียงหยิบมือ
ลืมแล้วหรือชัยชนะแห่งดอกไม้
ดอกไม้งามวันนี้มีความคิด
เมื่อเศรษฐกิจขวิดล้มระงมไห้
เจ้าเหลียวหน้าแลหลังระวังภัย
เหมือนดอกไม้ไร้ดินเหนี่ยวเยียวยาฝัน
ท่ามกลางวิกฤตแห่งปัญหา
แสนอ่อนล้าเรี่ยวแรงจะแข็งขัน
หยัดยืนบนดินแล้งแห่งอธรรม์
ภู่ผึ้งหยันดอกไม้งามไร้หนามคม
ทิ้งกลีบขาวหอมละมุนให้สูญหาย
ใต้กรวดทรายละลายค่าน่าขื่นขม
มิเหลือกลิ่นหอมละไมให้ใครดม
เมื่อเจ้าก้มหัวให
1077
3
0
หน้าส่วนตัว
