Pheem
ดั่งราตรีดาราจันทราดับ
ไร้สิ้นสรรพ์เสียงสัตว์สงัดเสียง
คือคนยากกำสรดหมดสำเนียง
ได้แต่เพียงสะอื้นขมขื่นใจ
ชลเนตรเต็มตาธาราหลั่ง
แล้วพรูพรั่งลงอาบฉาบแก้มใส
ระทมทุกข์โทมนัสอัดแน่นใจ
ยากจะเรียกหาใครมาใยดี
ดั่งน้ำท่วมกลบปากยากจะเอ่ย
ทนนิ่งเฉยสงบหลบหน้าหนี
ได้แต่เก็บทุกข์ตรมถมทวี
เพราะศักดิ์ศรีเหินห่างต่างจากกัน
ดั่งคนพรากจากนาวาพาชีวิต
ทั่วทุกทิศสิ้นหวังไร้ฝั่งฝัน
ถูกทิ้งให้ลอยคอรอชีวัน
ต้องอาสัญในสมุทรสุดกว้างไกล
ขอแสงน้อยริบหรี่ให้มีหวัง
เพื่อชี้ทิศนำทางสว่างไสว
ขอฟางเส้นสุดท้ายหมายเกาะไป
คือคนผู้เข้าใจให้แนวทาง
เพื่อคนยากมีใจใฝ่สร้า
1123
0
0
หน้าส่วนตัว
