อยากรู้จักทักทาย แต่เอียงอายใจไม่กล้า อยากใกล้เข้าไปหา แต่ใจล้าอ่อนไหวจัง ฉันมันบ้าคนเดียว เหลียวมองเธอแล้วเหม่อหวัง ไม่เจียมตัวเองมั่ง คิดหวังเพ้อละเมอไป ได้แต่จ้องมองผ่าน ไม่หาญกล้าสู้หน้าได้ กลัวกังวลในใจ เธอจะไม่แคร์ใยดี ฉันควรทำอย่างไร อึดอัดใจในอกนี่ อยากไปใกล้คนดี แต่ใจสิไม่กล้าพอ เลยเก็บงำทำใจ คิดไปแล้วได้แต่ท้อ คงหม่นคนบ้าบอ ไม่พอใจคนเช่นเรา ถึงอย่างไรใจนี้ รอคนดีอยู่เหมือนเก่า ยังไงก็ขอเฝ้า เพียงเงาร่างเธอคนเดียว