ใบไม้พลิ้วปลิดปลิวลิ่วหล่นร่วง บิดใบควงเคว้งคว้างกลางลมฝน ลอยระล่องท่องเที่ยวเลี้ยวลมวน พลันร่วงหล่นจนสู่พื้นลากลื่นไป ครั้นสายฝนหลั่งหล่นจนน้ำชุ่ม ดินชอุ่มจนอุ้มน้ำฉ่ำไม่ไหว น้ำจึงหลากเชี่ยวกรากไหลในทันใด ลากใบไม้เลื่อนไปไกลไถลลงธาร ใบไม้แนบแอบอิงพิงผิวน้ำ ล่วงถลำลอยไปไกลถิ่นฐาน ลมโชยพัดเฉียดฉิวผิวท้องธาร เลื่อนใบไม้ลอยผ่านทุกย่านมา พอลมหยุดฉุดสายน้ำไหลร่ำเฉื่อย ใบลอยเหนื่อยเนิบเนือยเหมือนเมื่อยล่า เพราะเคลื่อนคล้อยลอยไปไกลจนล้า แล้วลีลาใบพฤกษาพลันล้าลง