ดอกบัว
อยากหยิบดาวบนฟ้ามาก่อฝัน
หยิบดวงจันทร์ส่องทางสว่างใส
หยิบก้อนเมฆมาปั้นรูปหัวใจ
แล้วยื่นให้กับพี่ไว้ดูแล
แต่ความคิดลิขิตได้แค่ฝัน
แค่ส่งใจฝากจันทร์มิยอมแพ้
จงเหลียวมองใจจริงมิผันแปร
โปรดชะแง้คำซึ้งรำพึงมา
ในบางครั้งอ่อนแอใจแพ้พ่าย
เลือกทางง่ายชีวิตโง่หนักหนา
หลงลืมคำธรรมะพระสอนมา
อายระอาปัญญานี้เสียจริง
จดทุกคำพี่เอ่ยให้วางปล่อย
ทีละน้อยละนิดให้จิตนิ่ง
ปลดอัตตาเบาตัวมิประวิง
ทุกทุกสิ่งมลายหายตรอมตรม
พี่ของน้องคำนี้มากมายหนัก
ทั้งไออุ่นล้อมรักละขื่นขม
แค่ประโลมรวมใจได้ชื่นชม
ก็สุขสมละมุนอาบละไม
ชีวิตนี้เลิกตรมจมความทุกข์
ให้เป็นตามพรหมท่านลิขิตไว้
สานคุณธรรมก่อเกื