ปราณรวี
เมื่อก่อนนั้นฉันท่องไปในโลกกว้าง
ไม่อ้างว้างแม้คนเดียวเที่ยวไปไหน
มีความสุขสนุกสนานเบิกบานใจ
ใกล้หรือไกลไม่แตกต่างที่ทางกัน
โลกของฉันพลันเปลี่ยนไปได้รู้จัก
เมื่อความรักมาทักทายให้สุขสันต์
จากโลกเก่าที่เหงาบ้างก็ช่างมัน
พบโลกใหม่ชวนให้ฉันฝันละเมอ
รอบรอบตัวสดใสไปทุกสิ่ง
ฟ้าสวยจริงสุขล้นจนพลั้งเผลอ
ติดกับรักดักไว้ให้เจอะเจอ
หัวใจเบลอสับสนดั่งคนเมา
แต่แล้วเหมือนโลกแสร้งแกล้งเราเล่น
ความสดใสกลายเป็นเช่นอับเฉา
เมื่อรักเริ่มลดน้อยค่อยบรรเทา
จนลางเลือนไม่เหมือนเก่าตอนเจ้ามา
เปลี่ยนจากโลกสดใสกลายเป็นมืด
รักเริ่มชืดจืดจางร้างเรียกหา
ที่เคยใสกลับโศกเศร้าเคล้าน้ำตา
เมื่อลับลาห่
1470
26
0
หน้าส่วนตัว
