ไผ่ม่วง
ไม่ใช่หรอกไม่ใช่เลยไม่เคยผิด
ไม่ใช่เธอแม้สักนิดที่ห่างเหิน
ไม่ใช่ความใกล้ชิดที่หมางเมิน
แต่เพราะความใกล้เกินจึงเผลอใจ
ความห่วงใยที่ใครคนนั้นห่วง
ความอ่อนแอทั้งปวงเกินผลักไส
ความรู้สึกที่ให้เขามาแปลกไป
ไม่เหมือนเธอไม่เหมือนใครที่เคยเจอ
. . . . . . . .
ไม่เหมือนฉันไม่เคยเจอไม่เหมือนใคร
ไม่เหมือนใช่หรือที่เธอใฝ่ฝันหา
ไม่เหมือนกันที่สัมพันธ์หรือแววตา
ที่ให้ฉันไม่เกินกว่าแค่เพื่อนกัน
ความห่วงใยที่เคยให้ไม่ทวงคืน
ความเป็นจริงที่ข่มขื่นกลืนความฝัน
ความรู้สึกที่ให้กันเมื่อวานวัน
คงแค่นั้นแค่เวลาที่น่าลืม
. . . . . . . .
คงไม่ผิดที่เธอจะรักเขา
เธอไม่เคยสัญญาเราจะร่วมฝัน
847
1
0
หน้าส่วนตัว
