ทิพย์โนราห์ พันดาว
ณ โต๊ะทำงาน... ตัวเก่า
ความรู้สึก...รุมเร้า ...พล่าเผาผลาญ
ทั้งหวานชื่น ..ขื่นขม ..อดีตกาล
เป็นตำนาน ..ในหัวใจ ...ใครบางคน
ณ มุมหนึ่ง ของหัวใจ
มันร้อง...ร่ำไห้ .....อยู่หลายหน
บนทางเดิน ...ที่วกวน.......
หวัง...หลุดพ้น ...อดีตกาล...
ยิ่งก้าว ....ยิ่งเคว้งคว้าง...
สุดอ้างว้าง... ยามก้าวผ่าน....
เพราะใจ...คอยมีมาร..เพิ่มร้าวราน
แกล้ง...กีดกัน.....
มารหรือ.... คือความรัก
มันชวนชัก..ให้ไหวหวั่น
กลลวงสารพัน... เพียงเพื่อกั้น..
ทางหัวใจ.....
อยากเดิน...ให้หลุดพ้น....
เหนื่อยใจจน..ทน...ไม่ไหว
อีกครั้ง....ของหัวใจ...
ขอฝ่าไป....อีกสักหน...
หวังพบ...ทางข้างหน้า..
เปี่ยมศร
923
0
0
หน้าส่วนตัว
