เหมือนมุ่นเมฆบางบางลอยคว้างฟ้า ว่อนทิวาไหววุ่นกลางอุ่นแสง เหมือนน้ำค้างละเลียดหล้าเมฆาแปลง ประโลมแหล่งบุปผานานาพันธุ์ เหมือนสายลมหอบดินหอมกลิ่นหญ้า กระซิบฟ้าด้วยรักของนักฝัน เหมือนพายุฝนชื่นลงครืนครัน ชุ่มดินอันอ่อนล้ากลับมาดี เหมือน "ความรัก" ลึกซึ้งเพียงหนึ่งให้ ฤดูกาลหัวใจ....ให้เปลี่ยนสี... รอสายลมแสงอุ่นหมุนอีกที ต้นรักนี้คงเติบตนพ้นตาเอย...