|NdEpEndEnT
เด็กน้อยหน้าม่อยนั่งรอแม่
ผินหน้าแลรถราวิ่งขวักไขว่
ดูมอมแมมแสนซื่อบริสุทธิ์ใจ
เด็กน้อยไร้เดียงสาน่าชื่นชม
บางคนเล่นเกาะรั้วหน้าโรงเรียน
แม่ส่งเขียนเพียรอ่านใจสุขสม
เด็กน้อยเติบใหญ่ไม่โสมม
เฉกผู้ใหญ่ต่างอารมณ์ล้วนแปรผัน
บ้างเดินกินเดินเล่นกับเพื่อนข้าง
ไม่อ้างว้างเหมือนวันวานใจประหวั่น
ต่างผู้ฅนสำเหนียกแห่งชีวัน
ตัวใครตัวมันช่างปะไรไม่ใช่เรา
ผ่านหนทางกึ่งอามรมณ์ไม่คงมั่น
เหมือนถูกหั่นแดดิ้นให้หงอยเหงา
เกิดมากี่วันปีค่อยบรรเทา
สิ่งโรมเร้าอารมณ์นั่นเปลี่ยนไป
จากวันวานสู่วันนี้เจ้าเด็กน้อย
เคยจ้อยร่อยบัดนี้กายาใหญ่
หากในจิตฝังลึกของหัวใจ
ไม่มีใครใคร่รู้นอกจากตน
748
1
0
หน้าส่วนตัว
