แอ็ปเปิ้ล
เปิดอ่านข้อความเก่า-เก่า ที่เธอส่งมา
หยดน้ำที่ปลายตาก็พาลจะไหล
ห้ามความรู้สึกแล้วแต่ก็ทำไม่ได้
นี่ฉันเป็นอะไร ไม่เข้าใจตัวเอง
ความห่วงใยที่มีให้ในวันนั้น
กับความห่างเหินที่มีให้กันในวันนี้
ความรู้สึกช่างแตกต่างกันสิ้นดี
รู้ไหม....บางทีฉันเองก็หวั่นใจ
สมองกับหัวใจมันสั่งการ
ให้รับรู้ถึงความร้าวราน หวั่นไหว
คงจบสิ้นแล้วสิ่งดีดี ที่เคยให้ไป
เหมือนทิ้งช่วงความห่างไกล ให้ยิ่งไกลกว่าเดิม
คงเป็นแค่ตัวอักษรบนความรู้สึก
บางช่วงเวลาที่เธอเผลอใจนึกห่วงหา
ถ้อยคำที่บอกกันทำให้ฉันดูมีค่า
ห่วงใย กำลังใจ ที่ไม่อาจหาได้จากใคร
อยากขอบคุณ....สักครั้งนะ คนดี
ที่ทำให้ช่วงเวลาไม่กี่นาทีมีค
1096
2
0
หน้าส่วนตัว
