ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
หมอกห่มนาหน้าหนาวดูพราวงาม
คิดถึงความหลังเราคราวแสนเด็ก
พ่อปลูกเถียงนาย่อมกระท่อมเล็ก
อยู่ระหว่างดงขี้เหล็กกับเนินดิน
แนวโคกเป็นฉากหลังยังครึ้มเขียว
มีทางเกวียนลดเลี้ยวไปต่างถิ่น
กระท่อมหลังห่างไปใจคุ้นชิน
เป็นที่นาของกระถินเพื่อนร่วมเรียน
เธอมีนามากกว่าใครในหมู่บ้าน
ข้าวเธอหอมไปทั่วย่านบ้านหนองเอี่ยน
ปู่และพ่อเธอขยันหมั่นเพียร
ฉันเองเคยแวะเวียนยามอยากไป
แม่เธอต้มปลาช่อนตัวเท่าเสา
ยายเธอเอาหมกปลาชะโดให้
ซดน้ำแกงเต็มตื้นชื่นหัวใจ
รอยยิ้มเธอหวานแค่ไหนเทียบไม่เป็น
รู้แต่ว่าหัวใจมันกรุ่นกรุ่น
เหมือนกับมันอบอุ่นยามไล่เล่น
ล้อกันเหมือนบ้าบอเพราะเล่นเลน
รอบคูน้ำ
988
4
0
หน้าส่วนตัว
