ยามเริ่มแรกหวานซึ้งภิรมย์นัก เมื่อดอกรักผลิบานจารรอยหอม เคล้าสัมผัสชวนฝันอย่างยินยอม คอยถนอมช่อซึ้งเข้าตรึงจินต์ จนล่วงเลยช่วงวารที่ซ่านซาบ เงาร้างทาบหวั่นใจรักไร้สิ้น มธุรสเคยดอมหอมรวยริน รานถวิลเลื่อนไหลไปกับกาล สายเสียแล้วรอยฝันร่วมกันสร้าง สิ้นสุดทางจนทุกข์มารุกผลาญ หนึ่งดวงใจใครนี้ทรมาน แทบแหลกลาญผ่านวันยากบรรเทา อยากหยุดช่วงเวลาอันล้าอ่อน หยุดทุกตอนปรารมภ์จมรอยเศร้า. อนาถหนอใจคนยากคาดเดา ดอกรักเรา..ปลิวไปไม่หวนคืน
1533
4
0
หน้าส่วนตัว
