เป็นนกน้อยคอยคอน..วอนหาคู่ เจ้าเคยอยู่ตรงนี้หนีไปไหน? ทุกคราฉันเจ็บมาเยียวยาใจ หามีใคร?เปรอปรนดั่งคนเดิม เจ็บกี่ครั้งพลั้งมาเธอทาแผล หนีทั้งแหทั้งหอกเธอกรอกเพิ่ม เจ็บที่กายหลายหนเธอคนเติม ไม่มาเจิมหัวใจเพราะใครกัน? หรือว่ามีคนใหม่..สดใสกว่า จึงไร้บ่าให้ซบเมื่อพบขวัญ หลงพร่ำเพ้อเธอคล้อย..ลบรอยวัน เพียงรำพันมีใคร..ฉันไม่กวน เสียงหัวใจเพ้อเต้น..มันเน้นตื่น เธอเป็นอื่นหรือฉันฝันล้วนล้วน เมื่อไร้คนกล่อมแห่ในแปลยวน ต่อนี้จวนจะขาดใจ..ใยไม่มา