กฤตศิลป์ ชินบุตร
ฟ้าเบื้องบนดารดาษหยาดมณี
เรืองรุจีผ่องจรัสประภัสสร
เหมือนสถิตคู่ฟ้าศศิธร
ดารากรล้วนแล้วแต่สิ้นไป
ด้วยดาวล้าลาลับดับมวลสาร
ด้วยเวลายาวนานอสงไขย
ด้วยฝ่าฟันสาระพันเหล่าผองภัย
ด้วยจำใจจากฟ้ายามราตรี
ดังใบไม้ร่วงไปในราวป่า
ดูไร้ค่าควรคู่ความสดศรี
เป็นขยะทับถมพนาลี
ยังพงพีมากมีความอุดม
คือกฎเกณฑ์ธรรมชาติทรงบัญญัติ
หากขืนขัดหลีกหนีมีขื่นขม
ยิ่งอาวรณ์ยิ่งทวีความระทม
ยิ่งโศกตรมยิ่งเพิ่มความอาลัย
ชีวิตคนด้นเดินมานานปี
ย่างวิถีก้าวผ่านกาลสมัย
หวังสร้างชื่อประดับแผ่นดินไทย
จารจำไว้ในใจอนุชน
คือเลือดเนื้อลิขิตลายชีวิต
อนุชิตสถิตบันดาลผล
มี