เธอจากไปในวันอันขมขื่น ในคืนรุ่มร้อนนอนไม่หลับ ทำท่าจะไปแล้ว ไปลับ ไม่กลับ หันหลังคืนรังน้อย ดวงตาแห้งผาก ปากเปล่า กินข้าวไม่ลง..ปลง..เศร้าสร้อย ทิ้งไว้ เพียงรูป เพียงรอย ไร้ถ้อย...ไร้น้ำตา ล้าหัวใจ มันเจ็บ..มันเหงา..เศร้าสำนึก บาดลึก บางหนทนไม่ได้ จะทิ้งร่างนอนลงตรงที่ใด ก็หวนไห้คะนึงหาห่วงอาทร แด่เจ้าแก้วผู้จากไกล ฉันคงไหม้ ด้วยความเหงาเฝ้าหลอกหลอน จะทิ้งเรือนรวงรังออกสัญจร และไม่ย้อน คืนความหลัง..ที่ฝังใจ
1113
0
0
หน้าส่วนตัว
