กระต่ายใต้เงาจันทร์
ปล่อยใจลอยแผ่วผิวปลิวพลั้งเผลอ
เหมือนได้เจอความรักทักทายผ่าน
หวีดหวิวหวีดลอยล่องท่องเหนือธาร
ผสมผสานเสนาะเพียงเสียงดนตรี
มวลเมฆหมอกหยอกล้อกับท้องทุ่ง
ตะวันพรุ่งเปล่งประกายฉายแสงสี
กรุ่นดินกรุ่นแดดหอมล้อมธานี
ไกลหริบหรี่เห็นทุ่งข้าวเม็ดขาวนวล
ปล่อยจิตใจลอยไปในยามเช้า
จิบกาแฟแผ่วเบารำลึกหวน
ท้องทุ่งข้าวกลิ่นรวงเจ้าเฝ้าเย้ายวน
คล้ายเชิญชวนเคยรู้รับประทับใจ
กลางละอองหนาวกายแห่งไอหมอก
สายลมหยอกยั่วเย้าใบไม้ไหว
ซ่อนรอยยิ้มความคิดถึงเพียงหนึ่งใคร
ละอองไอความคิดถึงติดตรึงนัก
ความอบอวลด้วยไอดินใต้ถิ่นฟ้า
ยอดข้าวท้า-ลมทักทายได้ประจักษ์
หอมไอดินใต้ท้องฟ้าละมุนนัก
ใช
1668
0
0
หน้าส่วนตัว
