ช็อกโกแล็ต
เคยมีความเชื่อมั่นในคนแห่งความฝัน
ว่าใครคนนั้น..มีตัวตนในโลกเหงาๆใบนี้
ฉันจึงชอบเหม่อลอยวาดฝัน..สิ่งที่เป็นไปไม่ได้ทุกที
เชื่อมั่นในทุกสิ่งที่มีว่าซักวันจะต้องพบคนนั้น..คนในฝันของใจ
เลยตั้งมั่น..เฝ้ารอ
ไม่วอนขอ..ร้องไห้ต่อหน้าดาวดวงไหนๆ
ได้แต่เพ้อไปเรื่อยว่าเธอคนนั้นอาจสังเกตุเห็นฉัน..จากอีกมุมของฟากฟ้าไกล
ในที่สุดก็ค้นพบว่าสิ่งที่ใจเฝ้ารอนั้น..ไม่สามารถเป็นจริงได้แม้ซักวัน
เพราะคนที่เคยคิดว่าใช่
กลับมาทิ้งกันไปทำให้ฉันไม่เชื่ออะไรอีกทั้งนั้น
เฝ้าบอกใจเลิกงมงาย...คนในฝันที่รอเขาหมดแล้ว..ใจที่เคยให้กัน
เหนื่อยบ้างไหมกับสิ่งที่ค้นหามานานนั้น...พังทลาย
จำไว้.