บุญพร้อม
หน้าแล้ง ปีนั้น มันร้อนหนัก
เลยต้องพัก ผ่อนกาย ตามชายทุ่ง
หยิบเอาผ้า ขม้าขาด ที่คาดพุง
ปัดริ้นยุง เช็ดเหงื่อ แทนเสื่อนอน
กลิ่นฟางข้าว สาปควาย กระจายทั่ว
เคล้ากลิ่นตัว หนุ่มนา ยามหน้าร้อน
คงไม่มี สาวไหน ให้ตักนอน
คิดแล้วอ่อน ใจนัก ในศักดิ์ตน
ปองดอกหญ้า กลางนา ก็มาหลบ
เจ้าคงพบ หนุ่มใหม่ เลยไม่สน
ทิ้งหนุ่มนา นั่งเศร้า เฝ้าความจน
คงไม่พ้น หนาวตาย ตอนปลายปี
แล้งปีนี้ หนุ่มนา มามาตร์ใหม่
ทิ้งคราบไคล ท่องไป ในวิถี
ขืนทำตัว มอซอ มัวรอรี
จะไม่มี สาวไหน ใครเขามอง
เรื่องหน้าตา ผิวพรรณ สำคัญยิ่ง
คนจะชิง เอ่ยปาก อยากเกี่ยวข้อง
หน้าส่วนตัว
1191
2
0
