อยู่กับวัน และเวลาพาให้เหงา อยู่กับเงา เธอคนนั้นที่ห่างเหิน อยู่กับภาพ เมื่อเวลาเธอหมางเมิน อยู่กับรัก ที่ต้องเดินอย่างเดียวดาย อยู่กับเธอ ตลอดไปในความฝัน อยู่กับมัน ความรู้สึกที่จางหาย อยู่กับใจ เจ็บลึกลึกแทบละลาย อยู่กับกาย ที่อ่อนล้าและเหนื่อยใจ วอนท้องฟ้าให้นำพาใครคนนั้น ทำให้ฉันได้พบความสดใส จะให้รอนานแสนนานสักเพียงใด ไม่เป็นไรขอให้ใจได้รักจริง ตอนนี้แต่งได้แค่นี้อ่าช่วงนี้เพิ่งสอบเสร็จสมองมันกะลังเบลอๆไม่เปงไรปิดเทอมแล้วจะแต่งให้หายอยากเลย