ระยิบระยับขับแสงขาวราวเกล็ดเพชร แสนล้านเม็ดประกายงามยามต้องแสง โบกสะบัดเป็นแนวคลื่นระรื่นแรง ยามต้องแสงปลายคลื่นขาวช่างพราวพราย ผืนน้ำครามยามเช้ากระเซ้าเซาะ โดดเลี้ยวเลาะเกาะกลมสายลมส่าย กระแทกฝั่งดั่งอ้อนออดหยอดลวดลาย กระซิบคล้ายบอกรักสักหมื่นครา หากคลื่นยังดังครืนหมื่นแสนครั้ง หากทะเลยังหยั่งลึกยากลำบากกว่า หากลมยังพัดไปไม่เบื่อล้า จงรู้ว่าพี่รักเจ้าไม่เบาบาง