คนแห่งความมืด ชินชาในความมืด มีชีวิตอยู่กับหนาวเย็นและอ้างว้าง ย่ำไปบนพื้นที่ชื้นแฉะ ท้องฟ้ามืดสลัว มีเพียงแสงดาวจางจาง มีลมเหน็บหนาวพัดคลอเคียงข้าง ผ่านชีวิตอ้างว้างด้วยความสุขใจ พอเธอเข้ามา.. เติมเต็มความเหว่ว้า เติมส่วนที่ขาดหาย เธอคือแสงสว่าง ในค่ำคืนร้างและเดียวดาย เธอคือความสดใส.. เธอคือสิ่งใหม่ที่ฉันไม่คุ้นเคย วอน.. อย่าสบตาฉัน หากบังเอิญพบกัน ช่วยทำเป็นเมินเฉย อย่าทำให้ฉันชินกับแสงสว่าง แล้วก็ราร้างไปอย่างเคย.. เพราะฉันไม่รู้เลย.. ว่าจะกลับไปอยู่กับความมืดที่คุ้นเคยได้อย่างไร
757
6
0
หน้าส่วนตัว
