พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1931.html
(อายฟ้าดิน)
ผม..กำลังยืนตัวสั่นเทาริมชายคาตึก
หลบสายฝน....
ที่กำลังซัดสาดพรมพร่างพรูกรูกราวมากับสายลมแรง
อย่างหนักหน่วง..
จนก่อเกิดม่านหมอกหม่นมัวเทาทึมไปทั่วทิศทาง
ร่างผม..เริ่มหนาวสั่น ขึ้นทีละนิดๆ
เสื้อยืดสีขาวเริ่มเปียกชื้น
ด้วยละอองฝนที่ถูกแรงลมพัดหอบมามิพ้น
ผมเพิ่ง..ฟื้นไข้..
และเพียรไปออกกำลังกาย
เผื่อได้เหงื่อแล้วอาการจะดีขึ้น
แปลกดีจัง..
ในพลังฝนภวังค์ฝันอันเศร้าล้ำ..
ทุกยามฝนพรำ..
ผมจะรำลึกนึกถึงใครบางคน
*ผู้หญิง...*
ที่สอนกมลภายในให้ผม
ได้เรียนรู้ความอ่อนหวานอ่อนโยนในหัวใจ
ได้มากกว
1640
19
0
หน้าส่วนตัว
