หน้าส่วนตัว
เมื่อครั้งเริ่มต้นชีวิตในรั้วแสด-ม่วง
ใจฉันรู้สึกกลวงๆ เพราะไม่มีพวกเธออยู่เคียงข้าง
เริ่มต้นวันใหม่กับที่ใหม่ๆของคนที่อ้างว้าง
ไม่แตกต่างจากสายน้ำลำกว้าง ที่ไม่หยุดไหลริน..
ไหลเอื่อยๆ..ไปเรือ่ยๆ..ตามทางน้ำ
ใครๆต่างตอกย้ำ..จำต้องไปตามกระแสสินธุ์
ในบางครั้งยังรู้สึกหวั่น..ทั้งที่รู้..เป็นอาจิณ
บางเวลาก็รู้สึกสิ้นกำลัง..เมื่อหลงทาง...
ต้องพบปะเจอะเจอคนแปลกหน้า
ที่เข้ามา ทายทัก หวังเคียงข้าง
989
7
0
