กวี ซีม่า
หนุ่มอีสาน มั่นคง บ่หลงถิ่น
มือจกกิน ปลาจ่อม พร้อมปลาเจ่า
ทนพลัดถิ่น พลัดบ้าน มานานเนา
เพราะว่าเฮา ยากจน สิ้นหนทาง
กลางแสงไฟ บ่หลง เผ่าพงศ์ศักดิ์
เฮายังฮัก ความดี ที่สรรค์สร้าง
สายโลหิต แม่-พ่อ บ่เจือจาง
ถึงแฮมฮ้าง เฮือนมา ใจอาทร
ยังคึดฮอด พ่อ-แม่ ที่แก่เฒ่า
แต่หมู่เฮา เวียกหลาย เกินถ่ายถอน
วันหยุดยาว สงกรานต์ กลับบ้านดอน
ซื้อพัดลม เงินผ่อน ย้อนกลับเฮือน
ไปฟังเพลง พิณแคน แสนม่วนหลาย
นำสหาย ไปผูกเสี่ยว เกี่ยวแขนเพื่อน
ฮ่วมวงก๊ง เหล้าขาว แลดาวเดือน
กลางแนวเถื่อน ถิ่นพง ดงลำเนา
กลางเมืองหลวง บ่หลง พงศ์เผ่าเซื้อ
ยังมีเหลือ ล้นหลาก แง่งฮากเหง้า
อยู่กรุงไกร แม้ใจท้อ บ่หลงเง
1011
2
0
หน้าส่วนตัว
