มองเมฆก็มองรู้ดูหม่นหม่น มองฟ้าก็เหมือนฝนจะฉ่ำฟ้า มองเห็นน้ำหรือเป็นน้ำที่คลอตา มองใบไม้ก็ไหวว่าดังใจไหว มองทางก็เหมือนทางจะร้างเปลี่ยว มองนกที่ดายเดียวก็หม่นไหม้ จะซ่อนรักซ่อนร้าวได้เท่าไร ถุ้้ายังอ่อนยังไหวอยู่อย่างนี้ มองตาก็เตือนว่าอย่ามาดหมาย มองใจเหมือนละลายด้วยเต้นถี่ ฝากดอกไม้ในแจกันหลับฝันดี กระถางเปล่าตรงนี้เพียงเฝ้ามอง