คนกรุงศรี
นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้
พ่อค้าใหญ่ ใจแคบ แบบมหันต์
คนที่คบ ค้าขาย คิดไม่ทัน
ต้องมีอัน ย่ำแย่ แพ้อุบาย
พ่อของเขา เฒ่าชรา สูงอายุ
มักโดนดุ ด่าว่า น่าใจหาย
ว่าหมดเรี่ยว แรงไร้ หรือใกล้ตาย
สิ้นความหมาย หมดค่า ราคาคน
วันหนึ่งเขา เอากะลา ออกมาล้าง
ลูกชายช่าง สังเกตุ หาเหตุผล
ทำอะไร หรือป๋า ท่าชอบกล
ดูน่ายล กะลานี้ มีให้ใคร
พ่อค้าหยิบ ยื่นให้ดู ของปู่เขา
ปู่ของเจ้า นั้นหนอ พ่อต้องไล่
หมดเรี่ยวแรง กำลัง อยู่อย่างไร
พ่อจึงให้ ไปขอทาน อยู่ชานเมือง
ลูกชายนิ่ง นึกไว้ ไม่คัดค้าน
เวลากาล ผ่านไป ไม่มีเรื่อง
วันนี้ลูก พ่อค้า ท
หน้าส่วนตัว
1239
1
0
