เหมือนฝันที่หวานล้ำมากค่า เหมือนน้ำค้างจากฝากฟ้าสะท้อนแสง เหมือนรวีสาดส่องคล้ายกลั่นแกล้ง ปลุกให้ตื่นแม้นอ่อนแรงสักเพียงใด มันก็เหมือนกับเธอ ที่ฉันเฝ้าทุมเทให้เสมอด้วยใจรักใคร่ แต่กลับไม่เห็นค่าหมดเวลาก็จากไกล เหลือเพียงความพลิ้วไหว...กับเมฆเหงาก้อนใหม่ที่ล่องลอย