หอมดอกลำดวน
เผยอรุณอุ้มชูมวลหมู่ไม้
ชะโลมไล้ห้อมห่มจากร่มสรวง
โอบเอื้อผืนแผ่นดินสิ้นทั้งปวง
เพียงจะหน่วงเหนี่ยวนำโน้มคำนึง
ทุกแห่งหนอยู่เย็นด้วยเพ็ญสูรย์
บริบูรณ์หลักอิงได้พิงพึ่ง
เบิกเส้นทางเฉิดฉายหมายกลั่นกลึง
พลอยเสพซึ้งกำซาบอาบทรวงใน
บรรดาบุปผาชาติผงาดช่อ
กลีบลออชูเด่นสวยไสว
ร่ายระบำร่ำรมย์ตามลมไกว
อยาดเยื่อใยหยัดอยู่ไม่รู้จาง
ผืนพนาไพรวันเริ่มวันรุ่ง
ชีวิตมุ่งดำเนินเพลิดเพลินสร้าง
ถักทอสายสัมพันธ์ทุกสรรพางค์
ก้าวสู่ทางข้างหน้าอย่างท้าทาย
ไออรุณคลี่ห่มแผ่พรมพื้น
รอบรายคลื่นความงามในความหมาย
จนถึงคาบรัตติกาลพานพ้องกาย
ชีวิตได้หยุดพัก..อีกสักครา
1881
8
0
หน้าส่วนตัว
