เกียรติ กรัชกาย
อันพระคุณอุ่นอกที่เคยแอบ
ได้ชิดแนบอบอุ่นหนุนตักนุ่ม
เป็นเกราะป้องผองภัยที่ร้ายรุม
ดุจโพธิ์คุ้มแดดฝนจนใหญ่โต
ร่มโพธิ์ไทรใบหนาว่าคุณมาก
แต่ร่มรักของแม่แผ่อักโข
แม้ร่มไม้ใหญ่เย็นเช่นร่มโพธิ์
ยังไม่โตร่มเย็นเช่นแม่เรา
หยาดน้ำฝนหล่นฟ้ามาสู่พื้น
ยังได้ชื่นคลายแดดที่แผดเผา
แต่น้ำนมจากอุรามารดาเรา
ชื่นหลายเท่ากว่าฝนบนฟ้าคราม
เคี้ยวคำข้าวป้อนเราคราวเป็นเด็ก
เมื่อยังเล็กแม่เราเฝ้าไต่ถาม
ดุจสายใจพันผูกทุกโมงยาม
ก็เพราะความหวังได้เห็นเป็นคนดี
โอละเห่ เปลไกวได้กวัดแกว่ง
ไม่เคยแห้งเหือดใจห่างไกลหนี
ถึงกายใจผ่ายผอมแม่ยอมพลี
เพื่อลูกนี้ทนได้