คนกุลา
.
แม้นหนีไปไกลฟ้าสุดหล้าโลก
จะดับโศกสุดเศร้าฤๅสร่างสิ้น
เก็บน้ำตาพร่าพรายรินรายริน
หวังดื่มกินรักละลายร่ายวิญญา
สายไรเล่าไหลพร่างกลางสำนึก
กลางดื่นดึกน้ำตาใจจึงไหลพร่า
ฟ้ามืดดับลับล่วงดวงดารา
เหมือนดับดาวทั่วฟ้ามาลาไกล
ความรู้สึกในใจประไพภาพ
รอยยิ้มอาบแย้มปร่าน้ำตาไหล
ดุจหาปลาคว้าน้ำเหลวกลางเปลวใจ
สุดหาใครถามใครไม่รู้ดี
ตัดใจจากนานมากจากวันเริ่ม
เพื่อต่อเติมแต่งฝันของวันนี้
จำเจ็บปวดรวดร้าวหนาวฤดี
เมื่อหวังยังริบหรี่ยังมีวัน
รู้แต่ว่าต่อนี้ไม่มีแล้ว
คงไม่มีวี่แววแล้วหนอขวัญ
ความหวังไหวหว่างภวังค์พลาดพลั้งพลัน
ก็ดับฝันเรืองเรื่อไม่เหลือแวว
ไม่เหลือรอยระวิงยิ่งวิ
952
12
0
หน้าส่วนตัว
