ปุยเมฆสีชมพู
เธอเดินเข้ามาหาฉัน....
มาบอกกันว่า "รัก" ง่าย..ง่าย
บางทีเธออาจไม่ได้คิดอะไร...
แต่เธอรู้มั๊ย ใจฉันมันไหวเอน..
แล้ววันหนึ่งเธอก็เดินเข้ามาอีก...
มาบอกว่าฉันเป็นคนที่ "ไม่ใช่"
เราไปด้วยกันไม่ได้..
แล้วก็อีกหลายเหตุผลจากเธอ...
ไม่เป็นไรหรอกที่รัก...
จงรีบเดินไปก่อนที่จะสาย..
เดินไปก่อนที่เธอยังเห็นฉันยิ้มได้
ก่อนที่สายน้ำตาของฉันจะไหลริน...
เธอเองคงไม่ผิด..
ก็ฉันมันดีไม่ได้เท่าที่เธอหวัง..
ก็สมควรแล้ว..ที่เธอไม่ต้องมาจริงจัง
ความผิดหวังครั้งนี้ฉันรับไว้เอง..
แล้วบอกกับตัวเองให้รู้สึก...
ต่อไปอย่าเที่ยวรักใคร ง่าย..ง่าย
ความรักจริง..จริง มันหายากจะตาย
ใครจะทนเราได้ กับส