วิจิตร
เฝ้าคิดถึงแต่ใครคนไกลนั้น
ใจรำพันห่วงหาอยู่เสมอ
มีความรักมอบให้แต่เพียงเธอ
ไม่พลั้งเผลอเอาใจให้ใครชม
จากกันมาห่างไกลไม่พบหน้า
คำร่ำลาเพียรมาให้สุขสม
ตรึงในโสตประสาทผูกอารมณ์
ให้ฉันจมจองจำแทบเท้าเธอ
เอาความหวานวันวานเป็นต่างหน้า
ได้เยี่ยวยาเติมใจฉันพร่ำเพ้อ
ให้อยู่เรียงเคียงกันแม้ไม่เจอ
หากละเมอพบหน้าในฝันดี
นั่งทบทวนความหลังที่ผ่านมา
วันเวลาผ่านไปหลายครั้งปี
ความทรงจำลางไปในทุกที
แต่ก็ยังคงมีบ้างจดจำ
รอยยิ้มหวานใบหน้ายังสดใส
ถ้อยพูดจาละไมเช้าจรดค่ำ
หยิกหยอกล้อบิดข่วนเธอชอบทำ
ตัวฉันซ้ำระบมไม่เคยลืม
วันวานยังหวานอยู่เป็นเช่นนี้
ทุกวันวี่เวียนมาให้ด่ำดื่ม
เพียงย้อน
735
8
0
หน้าส่วนตัว
