ketana
ด้วยมิใช่ ผู้วิเศษ มีเดชฤทธิ์
จึงนิมิต สำแดง อภินิหาร
ให้ผู้คนทั้งหลาย ได้กราบกราน
เป็นตำนาน สร้างสม บ่มศรัทธา
ยามมีสุข ยิ้มเยาะ หัวเราะร่วน
ยามจิตป่วน ร้องร่ำ ช้ำนักหนา
เป็นมนุษย์ ตาดำ ธรรมดา
ไร้คาถา วิเศษ เวทย์ใดใด
จะร่ายมนต์ ดลใจ ให้ได้ปลื้ม
จนหลงลืม ตัวตน สิ้นสงสัย
ว่าชีวิต จริงเห็น เป็นเช่นไร
กระจ่างใส รู้ทั่ว ว่าชั่วดี
ใช่แก้วเก็จ เพชรมณี ที่สูงค่า
สูงสง่า ใฝ่ถวิล แค่หินสี
ตีราคา สวยงาม ว่าน้ำดี
เศษธุลี พสุธา ค่าของมัน
หากมองด้วย สายตา อย่างมนุษย์
คงยากหยุด ความคิด ผิดมหันต์
ให้คุณค่า เป็นเอก เอนกอนันต์
แบ่งชนชั้น ต่างสายตา เวลามอง