บพิตร
ไม่รู้จะตกทำไมกันนักกันหนา!
เสียงต่อว่าสายฝนคนเมืองใหญ่
ฝนก็ตกรถก็ติดหงุดหงิดใจ
ตกอยู่ได้ทุกคืนวันฉันเบื่อจริง
น้ำเจิ่งนองท่วมถนนล้นทางเท้า
ทั้งไหลเข้าบ้านคนล้นตลิ่ง
กลัวงูเงี้ยวเขี้ยวขอขอแอบอิง
ยุ่งยากยิ่งยามฝนมาน่ารำคาญ
เมื่อไหร่ฝนจะตกสักทีหนา!
เสียงชาวนาคร่ำครวญชวนสงสาร
ท้องนากว้างขาดน้ำช้ำดวงมาลย์
ข้าวที่หว่านเหี่ยวเฉาเฝ้ารอวัน
ถ้าฝนตกคงจะฟื้นยืนชีพต่อ
ได้ชูช่อออกรวงสู่ห้วงฝัน
ทั้งปูปลากุ้งหอยลอยคอกัน
คงสุขสันต์ทั่วท้องทุ่งจรุงใจ
ถ้าขาดฝนคงกรอบแดงสิ้นแรงฝืน
เกินหยัดยืนรอฝนต้องหม่นไหม้
คงเหยียดต้นตายซากจากโลกไป
ไม่มีใครเห็นรวงบนข่วงลาน
อยากจะยกผืนนามาเมืองใ