รามคำแหงเธอข่มเหงใจชายช้ำ เธอกระหน่ำย่ำยีไม่มีเหลือ ที่เคยรักมักง่ายชายพายเรือ โถ่แม่เสือรักแล้วชิ่งยิงพี่จม พระรามเก้าหนาวเหน็บเราเจ็บช้ำ ที่เธอทำย้ำอุราว่าสาสม สมน้ำหน้าเจ็บอุราน้ำตาตรม เก็บความข่มขื่นไว้ในบทเรียน คลองตันกั้นรักไม่ให้ไปต่อ ไม่มีท่อทางไปให้ใจเปลี่ยน จบสิ้นกันคืนวันอันหมุนเวียน เธอจึงเฆี่ยนฆ่ารักให้หักพัง พระโขนงโคลงเคลงบทเพลงเศร้า บทเพลงเก่าช่วยเราเล่าความหลัง ให้ได้คิดว่าชีวิตอนิจจัง ไม่อาจรั้งดั่งรักหักราญรอน
975
4
0
หน้าส่วนตัว
