พี่ดอกแก้ว
มีอารมณ์บ่มเหตุกิเลสหมอง
ใจจึงครองยินดีมีความหมาย
ให้โลดลิ่วปลิวระเริงเพลิงโลภพราย
บางครั้งกลายโกรธกระทบกลบกมล
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่รับสัมผัส
เพราะถูกหัดตัดสินสิ้นเหตุผล
จึงวนเวียนวงกรรมนำชีพชน
มิให้พ้นสังสารมานานเนาว์
เมื่อพานพบสงบธรรมนำความรู้
ให้ตั้งอยู่ในสี่สติปัฏฐาน
จึงเข้าใจในสงบพบตำนาน
ที่ถักสานทางชีวิตลิขิตกรรม
เพียงรับรู้อยู่กับปัจจุบัน
และเท่าทันสิ่งกระทบจบความช้ำ
เป็นเพียงธาตุขาดตัวตนบนความจำ
เป็นเพียงธรรมรูปนามตามที่มี
ใจไม่หวั่นจึงไม่ไหวในกิเลส
ด้วยรู้เหตุแห่งกรรมที่ทำนี้
พิจารณาตามดูอย่างรู้ดี
ว่าทุกฐานนั้นมีแต่รูปนาม
955
4
0
หน้าส่วนตัว
