โลกหยุดเคลื่อนเดือนหยุดคล้อยแล้วลอยนิ่ง ดาวดูดิ่งดับลงที่ตรงหน้า ธุลีแสงแห่งแดนสรวงริ้วร่วงมา จากผืนฟ้าสู่ผืนภพจบผืนดิน ไร้สำเนียงเสียงใดในหล้าโลก ครองความโศกครอบงำมืดดำสิ้น อยู่ว้าเหว่เอกาน้ำตาริน ที่ได้ยินมีแต่เพียงเสียงหายใจ ไร้ความรักความหวังยังชีพทุกข์ คอยปลอบปลุกความฝันของวันใหม่ ร่วมเดินบนหนทางอันห่างไกล ร้อยสายใยสานฝันสู่วันคืน จะมีไหมใครสักคนบนโลกนี้ ที่ยินดีฝ่าฝันอันขมขื่น จุดแสงใจให้สว่างอย่างยั่งยืน
978
7
0
หน้าส่วนตัว
