..๏ ลดาแดดแสดส่งวางวงแสง เข้าสอดแซงแซมสร้อยร้อยพฤกษา เกี่ยวกระหวัดรัดวนสนธยา สะท้อนตาต้องธารละลานทอง แก้วกระจกวกไหวพระพายแต้ม ระย้าแย้มย้วยคลื่นก็ลื่นล่อง ทุกยาตราตราตรูด้วยเหลืองตอง มิบกพร่องภาพพิมพ์ดูอิ่มใจ ตลอดโค้งขนาบแน่นขนัดเขียว ร่มรกเรี้ยวเลาะเรื่อยลากเลื้อยไหล ขนานคู่คูคลองสองฟากไป บรรจบใกล้ไกลลิบต้องพริบตา ตระหนักนั้นฉันทามายาสิ้น กระแสสินธุ์เย็นสายคล้ายวรรษา แสงที่สุดแห่งสุรีย์เปล่งสีมา แดนใจเรารัตนากว่าทุกวัน ๚ะ๛
1881
17
0
หน้าส่วนตัว
