คนลานเทวา
เนิ่นนาน
ในกัลปาวสานอันต้อยต่ำ
ว่ายเวิ้งความฝันวรรณกรรม
รินคำร่ายเพลงบรรเลงกานท์
หมื่นแสนลำนำ
สื่อคำอาทรอักษรหวาน
ร่ายวลีร้อยรักจักรวาล
ขับกล่อมรัตติกาลเดียวดาย
ปรารถนา
อักษราแห่งจินต์มิสิ้นสาย
ประหนึ่งลมแผ่วโผยระโชยชาย
ไม่มีบทสุดท้ายจากกวี
ด้วยรัก
ย้ำตระหนักโดยมรรคาแลหน้าที่
ทุกข์สุขอันหลากล้นหนฤดี
จะขับเร้นเป็นวลีภิรมย์รัก
โลกเอย
ปรารถนาชื่นเชยให้รู้จัก
ในงดงามความหมายที่ทายทัก
โดยกวีผู้มอบภักดิ์จิตวิญญาณ์
โดยคำ
อันดื่มด่ำในถ้อยร้อยภาษา
วาดเวิ้งฝันอันถวิลจินตนา
ระรินสายอักษราปลอบประโลม
........
1259
4
0
หน้าส่วนตัว
