ดอกฝนร่วงหล่นดินส่งกลิ่นหอม เป็นกลิ่นดินเคยดอมถิ่นบ้านเก่า หอมคละคลุ้งเคยกรุ่นกายไม่ต้องเดา กลิ่นที่เราเคยรู้รับประทับใจ ภาพลมโชยโปรยริมน้ำย้ำพร่ำเรียก เหมือนสำเหนียกคล้ายสำเนียงเสียงสิ่งไหน ใบไม้พริ้วลิ่วระบำร่ำระใบ แม่น้ำใสผ่านสายตาน่ามองดู เราเคยใช้ผืนแผ่นดินเป็นกระดาษ เป็นนักวาดตัวนิดน้อยที่คอยอยู่ ใช้เศษไม้ขีดวาดกระหวัดดู วาดรูปปูขาเกเดินเซมา นั่งมองผ่านนึกภาพย้อนในวัยเด็ก ตัวเล็กเล็กช่างซุกซนเป็นหนักหนา แอบนั่งเล่นในสวนสุขอุรา พอโตมาได้แต่มองสะท้อนใจ
1587
5
0
หน้าส่วนตัว
