จากเคยปองรุ้งทองที่ขอบฟ้า อมน้ำพ่นออกมาก็เป็นรุ้ง จากเคยดมน้ำหอมดอมน้ำปรุง แค่มะลิกลิ่นจรุงก็ชื่นใจ ฉันเคยบินบนผืนฟ้ากว้างกว่ากว้าง ยิ่งโบยบินยิ่งอ้างว้างยิ่งกว้างใหญ่ แต่ในรังที่แนบหนุนนอนอุ่นไอ ขอบฟ้านั้นก็กลับใกล้เพียงเอื้อมมือ ฝันไขว่คว้าดาราบนฟ้ากว้าง ยิ่งเอื้อมคว้าก็ยิ่งคว้างสุดยึดถือ จุดเทียนน้อยค่อยประคองด้วยสองมือ แสงจากเทียนก็ครือครือกับแสงดาว วันนี้ฉันอุ่นไอในผ้าอุ่น มีลมหนุนรับขวัญในวันหนาว รุ้งจะสูงฟ้าจะไกลใช่จะร้าว น้ำค้างพรมอยู่พราวพราวก็สุขพอ
1576
5
0
หน้าส่วนตัว
