พิมญดา
เหนื่อยแค่ไหนแค่ใจหรือไรหนอ
ไม่อยากก่อความฝันอันผ่องใส
เหมือนแบกโลกทั้งโลกไว้ทั้งใบ
ขาดเยื่อใยรอยต่อท้อเหลือทน
อยากก้าวเดินด้วยแรงแสงแห่งรัก
เหนื่อยก็พักหัวใจหายสับสน
ไร้เรี่ยวแรงขับเคลื่อนดวงกมล
เหมือนยืนบนโลกกว้างอย่างเดียวดาย
ฤา!ว่าเราเอาชีวิตปิดแผ่นฟ้า
สองมือป้ายน้ำตาหาความหมาย
ความเป็นจริงเป็นสิ่งที่ไม่ตาย
จึงแพ้พ่ายหน่ายเหนื่อยอยู่เรื่อยมา
จะอีกสักกี่หยดรดหยาดเหงื่อ
ยังคงเหลือเผื่อใครบ้างไหมหนา
หรือจะหมดจากใจในเวลา
เพียงหลับตาข้ามฝันนิรันดร
แต่เมื่อฟ้าเป็นใจให้มองอยู่
จะลองสู้อีกครั้งดั่งสิงขร
จะแนวแน่แม้ทางจะสั่นคลอน
อาจบางตอนเหน็บหนาว..จะก้าวเดิน
1472
12
0
หน้าส่วนตัว
