คนกรุงศรี
กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีก่อน
เมื่อคิดย้อน ทบทวน สุดหวนไห้
จากวันนั้น ถึงวันนี้ มิมีใคร
จะปลอบใจ ปลอบกมล ของตนตัว
สิ่งที่จาก ฝากไว้ ให้จารึก
ความรู้สึก ยากบรรยาย เล่าได้ทั่ว
สุดอ้างว้าง เหว่ว้า แสนน่ากลัว
เป็นเงามัว ตามตน ทุกหนทาง
อยากสลัด ตัดใจ ให้คลายโศก
อยู่ในโลก สดใส ไม่หมองหมาง
จะลบหม่น พ้นไป หรือให้จาง
ยามอ้างว้าง หวังผล คนปลอบใจ
เหมือนโดดเดี่ยว เดียวดาย อยู่ปลายหล้า
เคยหวังว่า สักวัน นั้นสดใส
ฝากวลี นี้ล่อง ท่องฟ้าไกล
ตั้งฤทัย เพียงเสี้ยว คนเหลียวมอง
อยากล้างหม่น แม้ใจ มิใสสด
อยากรู้รส ฤดี ที่ไม่หมอง
แม้สมจิต ดั่งใจ ที่หมายปอง
คงมิต้อง ปลอ
1092
1
0
หน้าส่วนตัว
