กาลเวลาพาทุกสิ่งให้แปรเปลี่ยน โลกหมุ่นเวียนพาทุกอย่างห่างไกลแสน เป็นอดีตแห่งใจไร้พรมแดน หาก..ว่าแม้นหายไปให้จาบัลย์ มาวันนี้พบเจอเธอคนนั้น เธอที่ฉันเฝ้าหาพาสุขสันต์ แม้เป็นเพียงเสียงสื่อห่างไกลกัน นับคืนวันพบพักตร์รักมิคลาย แต่แล้ว..ม่านประเพณีที่ผูกมัด สุดจะขัดแข็งขืนเกินจะหมาย เหมือนอดีตแรกพบหวังเคียงกาย คงมิวาย..ได้เพียง..แค่เคียงใจ อดีตที่หาเจอเพ้อฝันผ่าน กลับยิ่งห่างหายเช่นเป็นไฉน ด้วยเหตุนี้ผลนั้น..กั้นสายใย ต่อนี้ไปเป็นเพียงเงาเศร้านิรันดร์
985
2
0
หน้าส่วนตัว
