แสงสีทองรองเรืองเหลืองอร่าม ทั่วเขตคามยามจรดสีสดใส ขอบนภารางรางอันกว้างไกล ผ่องอำไพเมื่อตื่นจากคืนเพ็ญ รับอรุณอุ่นไออำไพผ่อง เพียงจับจ้องมองฟ้าที่ตาเห็น เพียงเท่านั้นอาจทำใจให้เยือกเย็น ดังเคยเป็นเคยพบประสบมี อาทิตย์รอนอ่อนแสงเพราะแรงฝัน รอรับวันงดงามตามวิถี ค่อยเคลือนย้ายเพิ่มแสงแรงทวี แรงดีกรีสาดสู่พสุธา